Artroskopowa rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego z użyciem przeszczepu autogennego

Więzadło krzyżowe przednie znajduje się wewnątrz stawu kolanowego, biegnie od kości udowej do goleni zapewniając stabilność kolana. Zerwanie lub uszkodzenie tego więzadła powoduje powstanie niestabilnosci przedniej - goleń nadniernie przesuwa się do przodu względem uda. Zwykle nie jest możliwe odtworzenie (zeszycie) uszkodzonego więzadła. Z tego powodu uszkodzone więzadło usuwa się a w jego miejsce mocuje się pobrany od operowanego Pacjenta wszczep (przeszczep autogenny).

Zabieg zwykle wykonywany jest w znieczuleniu podpajęczynówkowym (znieczulenie dolnej połowy połowy ciała za pomocą podanego w okolicę lędźwiową zastrzyku z substancją znieczulajacą). Aby ograniczyć krawienie zabieg wykonywany jest w niedokrwieniu kończyny - na udo zakładany jest mankiet, do którego pompuje się powietrze, wywołując brak dopływu krwi do kończyny. Przed zabiegiem skórę odkaża się środkami dezynfekującymi, osłania za pomocą sterylnych serwet.

Zabieg wykonywany jest z użyciem artroskopu - przez niewielkie nacięcia (długości ok. 0,5 cm ) do kolana wprowadza się optykę z torem wizyjnym (kamera, światłowód, monitor) oraz narzędzia.

Przed rekonstrukcją więzadła ogląda się całe kolano, zaopatrując widoczne często uszkodzenia łąkotek czy chrząstki.

Po usunięciu uszkodzonego więzadła pobiera się przeszczep. Miejsce pobrania przeszczepu zależy od preferencji chirurga oraz indywidualnych wskazań. Najczęstsze dwie metody to pobranie fragmentu więzadła rzepki z bloczkami kostnymi z rzepki i piszczeli (technika BTB) lub komplesku ścięgnien z okolicy przyśrodkowej kolana (technika STG). Pobranie przeszczepu wymaga nacięcia skóry na długości kilku centymetrów w okolicy przedniej kolana. Za pomocą przymiarów wykonuje się tunele w kości udowej i piszczelowej, w których mocuje się przeczep - zwykle za pomocą śrub lub pinów. Istotne dla dalszego funkcjonowania przeszczepu są miejsca zamocowania przeszczepów oraz jego napiecie.

Rany są zaszywane i zabezpieczane opatrunkami. Po zabiegu zaleca się leżenie oraz okłady z lodu na operowaną okolicę. Staw zabezpiecza się niekiedy stabilizatorem z regulowanym kątem zgięcia i rozpoczyna rehabilitację. Pacjenta uczy się chodzenia o kulach oraz wykonywania ćwiczeń wzmacnających mięśnie i zwiększajach zakres ruchów w stawie.

Postępowanie alternatywnne:

Unikanie sytuacji, w których występują objawy niestabilności, stosowanie stabilizatora. Ćwiczenia zwiększając siłe mięśni grupy tylnej i przedniej uda poprawiają jego stabilnośc dynamiczną. Istnieją inne metody operacyjne poza opisanymi wyżej.

Nieporządane następstwa zabiegu:

Typowe

• Ból - zwyke ustępuje po podaniu leków p/bólowych, zmniejsza się z upływem czasu

Dość częste (2-5 %)

• Zaburzenia czucia w okolicy kolana i mankietu - zwykle ustepuje w ciągu kilku dni ale moze też trwać dłużej (kilka miesięcy) lub utrzymywac się stale. Wynika z uszkodzenia położonych powierzchownie nerwów czuciowych.
• Wysięk lub krwiak w stawie - wynika ze zbierania się wewnatrz stawu kolanowego nadmiernej ilości płynu stawowego czy krwi, wynika z z samej operacji, która również stanoiwi dla stawu peweien uraz. Niekidy aby opróżnić z płynu nakłuwa się go (wykonuje punkcję).
• Ograniczenie ruchomości i ból - zwylke ustępoują z biegiem czasu, ale mogą wymagać ponownej rewzji operacyjnej.

Mniej częste (1-2%)

• Utrzymująca się niestabilność mimo prawidłowo wykonanego zabiegu
• Infekcja miejscowa: bakteryjne zakażenie rany objawia się bólem, obrzękiem, zaczerwienieniem, miejscowym uciepleniem i gorączką. W sytuacji takiej podaje się antybiotyki, niekidy zachodzi konieczność ponownej operacji.

Rzadkie (< 1%)

• Złamanie rzepki w miejscu pobrania przeszczepu, może wymagać leczenia operacyjnego.
• Ból w miejscu pobrania przeszczepu - zwłaszcza w okolicy rzepki.
• Uszkodzenie skóry pod opaską uciskową: może wymagać opatrunków, niekiedy leczenia operacyjnego
• Uszkodzenie instrumentarium, które musie być usunięte z kolana przez jego otwarcie.
• Niepraidłowe gojenie się ran - powstanie bliznowca (keloidu). Wymaga niekiedy dalszego leczenia operacyjnego
• Zerwanie/rozciagnięcie przszczepu: może się zdarzyć po niewielkim nawet urazie, zwłaszcza w momencie kiedy przeszczep ma niską wytrzyamałość mechaniczną. Może być wymagana kolejna operacja.
• Zespół przedziałów powięziowych: Nasilony obrzęk tkanek wywołuje niedokrwienie kończyny przez uciśniecie naczyń krwionośnych oraz uszkodzenie nerwów. Wymaga pilnego leczenia operacyjnego.
• Szybszy rozwój zmian zwyrodnieniowych w operowanym stawie.